کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



غزل پندیات

شاعر : محمد علی مجاهدی     نوع شعر : مدح     وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن     قالب شعر : غزل    

قانع اگر چو کعبه به یک پیرهن شوی           جا دارد آنکه قبلۀ هر مرد و زن شوی

ای دل اگـر به پرده ی عشاق ره بری           خوش ناله تر زبلبل طرف چـمن شوی


اول قـــدم به فـــرق سر خویشتن گذار           خواهی اگرخلیل صفت، بت شکن شوی

رانی اگر زخویش زلیـخـــای نـفس را           مقبول تر ز یوسف گــــل پیرهن شوی

رخسار خویش در آینۀ اشـک ما مبـین           ترسم که بـیــقــرار رخ خویشتن شوی

ای آنکه گه به زلف سخن شانه میـزنی           باور مکن که حافظ شیرین سخن شوی

خواهی چو مهر جانب افـلاک رو کنی           باید که خـاکـســار درِ بوالحـسن شـوی

یکشب اگر به خـلوت پـروانه ره بری           بی شک چو شمع شاهد هر انجمن شوی

: امتیاز

غزل پندیات

شاعر : ناشناس نوع شعر : توسل وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

هر کس که با ولای علی زاده میشود            در بـند عشـق گـشتـه و آزاده مـیشود

هر قدر در نگـاه خــلایـق بـزرگ شد            درنزد خویش کوچک و افتاده میشود


دنبال کسب رزق حلال است بی طمع            انــدازه ی کـــفـایــت او داده مـیـشود

مــرد جهـاد اکـبـر هـر روزه با گنـاه            خلوت نشین هـر شب سجــاده میشود

شیعه همیشه چـشم براه شهادت است            با یک اشاره حــاضر و آماده میشود

پرواز در خیال رخ یار، سخت نیست            با دوری از هوا و هوس ساده میشود

عالم در انتظار طلوع جــمال توست            وقتی غروب هم نـفــس جـاده میشود

: امتیاز

غزل پندیات

شاعر : دکتر رسا خراسانی نوع شعر : توسل وزن شعر : فاعلات فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

مـرد دانا گــله از گردش دنیــا نـکـنـــد           عمر صرف غـم بیـهوده و بیجا نـکنـد

بوستانی که گلش را نبود عهــد و وفــا           مـرد آزاده در او میـــل تـمـاشـا نکـنـد


صاحب عزم متین باش که از گردش چرخ           مــرد بـا عــزم نـیندیـشـد و پـروا نکنـد

دانـش ومعرفت آموز که جز تابش علم           قـلب تاریک تو را روشن و بینـا نکنـد

تلخی عمر بشر حاصل بی تجربگی است           مـرد را جـز ثــمــر تجربـه دانـا نکنـد

در جهـان تا نکنـی چــارۀ  درد دگران           دگـری درد تـو درمان و مـداوا نکـنــد

محـرم راز کسان باش مکن پرده دری           تـا کسی پـرده ز اسـرار تو بـالا نکـند

مورد لطف و عنایات خداوندی نـیست           آنکه با خلق خدا لطف و مـدارا نـکنـد

چرخ با آن عظمت بنده فرمان کسی است           که بـجــز بنــدگــی ایـزد یـکـتـا نـکنـد

بی نیاز ازهمه شد آنکه چنان ازدل خویش           از خدا خـواهد و از خلــق تمنـا نـکنـد

تکیه بر لطف خدا کن که کسی حل امور          جــز به تــأییـد خــداونـد تـوانـا نکــنـد

: امتیاز

غزل پندیات

شاعر : وحید قاسمی نوع شعر : توسل وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

توبه از جرم وخطا،حال سحر میخواهد           خلــوت نیمۀ شب اشک بصر میخواهد

وادی طور همین هیئت هر هفتۀ ماست           دیدن نــور خــدا اهــل نــظـر میخواهد


سختـی گردنـه ی عشـق زمینت نـزند!           راه پر پیـچ وخمش مـرد سفـر میخواهد

صرف این سینه زدن ها به مقامی نرسیم           مُـحـرم راز شــدن دیـــدۀ تر میــخـواهد

جهت بخشش هر سینه زنی حضرت حق           محشر از مــادر ســادات نظر میخواهد

ســر عــبـاس به نی پنـد ظریـفی دارد           غیر خورشید، سمــاوات قـمـر میخواهد

: امتیاز

پندیات

شاعر : وحید قاسمی نوع شعر : توسل وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

در امـتحـان بـــندگی اش اشتــبــاه کرد            بــرگ سپــیــد دفتـر دل را سیــاه کرد
حتی به رازعطر خوش سیب پی نبرد            در محــضــر امام زمان هم گـناه کرد


بیچاره آن کسی که جـوانی خـویش را            در راه سرکشی و معــاصی تباه کرد
امثال ما، مسبب این روضــه ها شدند            یک عمرمرتضی سرخود بین چاه کرد
کو رزق گریه؟دخل دلم خاک میخورد            این کسب راچگونه شود رو به راه کرد؟
با این هـمـه گنـــاه قـیـامت نمی شــود            در چشم های حضرت زهرا نگاه کرد

: امتیاز